Papier Arm Varen
Papieren documenten die transport over water begeleiden, zorgen voor rompslomp, inefficiëntie en administratieve lastenverzwaring. Daar willen we van af. De schipper heeft immers geen secretaresse aan boord. Elektronische gegevensuitwisseling maakt papier-arm varen mogelijk.
Recente ontwikkelingen in Papier Arm Varen vind je op de webpagina’s:
Achtergronden van Papier Arm Varen
In 2002 is de pilot Papier Arm Varen uitgevoerd in het containervervoer tussen Antwerpen en Rotterdam.
Met de ervaringen uit de pilot zijn enkele bedrijven overgegaan tot succesvolle implementatie van volledig elektronisch berichtenverkeer in het containertransport op deze corridor. Met de komst van de elektronische meldplicht (Rijn en ARA-gebied) is verregaande elektronische uitwisseling van gegevens in de containersector onontkoombaar geworden.
Hoge tijdsdruk en beschikbaarheid gegevens
Jaarlijks worden circa 700.000 containers tussen Antwerpen en Rotterdam v.v. per binnenschip vervoerd. Deze transporten vinden onder een hoge tijdsdruk plaats. Containers worden kort voor de afvaart van het binnenschip bij de terminals in Antwerpen per truck aangeleverd. De tijdige administratieve verwerking van de gegevens is voor de terminals in Antwerpen een zware opgave.
Er werden nog wel eens fouten gemaakt en schepen vertrokken vaak zonder dat de schipper alle vervoersdocumenten aan boord had. De grote hoeveelheid papieren documenten maakte het voor de schipper onmogelijk om voor vertrek vast te stellen welke containers er geladen waren. Dit maakte het lastig om aan Rijkswaterstaat te melden welke containers met gevaarlijke stoffen men aan boord had.
Barge-operators beschikten evenmin tijdig over de juiste gegevens. Daarom meldden de barge-operators op basis van de planning aan RWS. Inmiddels moet RWS in het kader van de E-meldplicht voor de afvaart voorzien worden van informatie over de te vervoeren containers met gevaarlijke stoffen.
Afwijkingen ten opzichte van de planning kwamen zeer regelmatig voor. Deze afwijkingen werden niet gemeld aan RWS. In de praktijk was het voor de schipper gewoon niet mogelijk vóór vertrek vast te stellen welke containers hij vervoerde en welke lading zich in de containers bevond.
Tijdrovend handwerk
Ten koste van tijdrovend handwerk moest de schipper aan de hand van de ontvangen documenten nagaan welke containers geladen waren. Niet voor iedere container was er een vervoersdocument aan boord. Een zorgwekkende situatie; de veiligheid van schip, bemanning en milieu kwamen in gevaar. Zonder vervoersdocument (aan boord) voor alle lading kon de veiligheid niet gewaarborgd worden. Het Ministerie van Verkeer en Waterstaat onderkende het probleem en nam het initiatief om in een pilot te onderzoeken hoe deze situatie verbeterd kon worden.
De terminals waar de containers geladen werden wisten wel welke container in welk schip geladen werd. Maar ze verstrekten de gegevens in de vorm van een papieren laadlijst. Elektronisch uitwisselen van de noodzakelijke gegevens bleek een alternatief voor het handmatige werk, dat de kans op fouten fors verminderde.
Uit de pilot PapierArm Varen (2002) is het Handboek PapierArm Varen voortgekomen.
Dit handboek kun je bij BTB opvragen.